19η-20η Συνάντηση: Προσεγγίζοντας τον αρχαίο ελληνικό στοχασμό

Η Σχολή των Αθηνών, ή Scuola di Αtene στην ιταλική γλώσσα, είναι μια από τις διασημότερες νωπογραφίες του Ιταλού καλλιτέχνη της Αναγεννησιακής τέχνης, Ραφαήλ.

Συναντήσεις Ομίλου Φιλαναγνωσίας 2 και 9 Απριλίου

Η γιορτή της άνοιξης ή “Eντερλέζι”, στο βιβλίο του Δουλγεράκη, μας μιλάει για τις ηθικές πέτρινες κολώνες που χρειάζεται ο άνθρωπος για να μεγαλώσει και να φτάσει τον ανώτερο εαυτό του από μικρή κιόλας ηλικία... Η παιδική ηλικία έχει ανάγκη την απλότητα και το παιχνίδι...ένα σεργιάνι στον κόσμο όλο, που δυναμιτίζει τις αισθήσεις γυρεύοντας το ταίρι σου...το θηλυκό συμβολίζει τη γέννηση του ανθρώπου...μαζί του κάνεις όνειρα και αλλάζεις κοσμοθεωρία, σπάζοντας το γελοίο νόμο της δεδομένης απόστασης...αναδεικνύοντας τον κόσμο των αισθήσεων...το “τέλειο του κόσμου”...ξεκινώντας από τον διάλογο προς επιβεβαίωση των αισθήσεων που σε πλημμυρίζουν… “Δεν χρειάζεσαι πλούτη και παλάτια για να’ σαι βασιλιάς, φτάνουν τα μάτια μιας γυναίκας να μπορούν να σε βαφτίσουν και να στο ορκίσουν”.

Ο “Πήγασος” το φτερωτό άλογο, η τελευταία ιστορία του βιβλίου, αναφέρεται στις πατρογονικές ρίζες του συγγραφέα, την Κρήτη. Γυρίζει στα τέλη του 18ου, αρχές του 19ου αιώνα και θυμάται τα σκλαβωμένα χρόνια...αναφέρεται σε όσους εξαργύρωσαν ψυχή και σώμα και πήραν τους τίτλους της προδοσίας, έγιναν αφεντάδες σε κάθε πόλη και χωριό της Κρήτης, δάνειζαν γη και χρήμα με αιμορραγικό τρόπο...προστασία τους οι “κυβερνώντες” και οι “νόμοι”, σκορπώντας αδιαφορία για το άδικο…

Παράλληλα όμως θυμίζει και τον ¨κρητικό κώδικα” που είναι απαράβατος, ένας κώδικας τιμής..γιατί η Κρήτη ούτε νικιέται, ούτε πολεμιέται, απλά χάνει μάχες για να κερδίσει τον πόλεμο!

Στο κεφάλαιο 11 του Επίκτητου, “οδηγός για μια ευτυχισμένη ζωή”, ο Επίκτητος υποστηρίζει ότι μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς τα αγαπημένα μας αντικείμενα ή τα αγαπημένα μας πρόσωπα, καθώς τελικά΄, θα αποσυνδεθούμε συναισθηματικά από αυτά. Να μη θρηνούμε για εκείνο το οποίο στεφανωθήκαμε, για εκείνο για το οποίο ζητάμε μισθό, επειδή παραδώσαμε την παρακαταθήκη. Ευγνώμων στη φύση είναι κάποιος ο οποίος θα περιφρονεί τα υλικά αγαθά, είτε τα έχει αυτός είτε όχι,...που δεν θα του στοιχίσει εάν τα έχει κάποιος άλλος...που βλέπει όλα τα κτήματα σαν δικά του και παράλληλα θα θεωρεί τα δικά του σαν να ανήκουν σε όλους τους άλλους!

Στο κεφάλαιο 12, ο Επίκτητος μας τονίζει ότι δεν πρέπει να σκεφτόμαστε πώς να συντηρούμε τις περιουσίες μας τιμωρώντας τους δούλους μας, διότι έτσι γινόμαστε δυστυχισμένοι και ζούμε χωρίς πνευματική γαλήνη. Αντίθετα, πρέπει να σκεφτόμαστε ότι όλη η κινητή μας περιουσία και τα υπάρχοντά μας και η θέση μας, ακόμα και το ίδιο το σώμα μας, μας έχουν παραχωρηθεί κατ’ ανοχήν, σαν πράγματα που μας τα έχουν δανείσει και θα τα επιστρέψουμε κάποια στιγμή σύντομα. Συνεπώς πρέπει να αδιαφορούμε για τα υλικά αγαθά για να είμαστε ελεύθεροι. Η εσωτερική γαλήνη, λοιπόν, το γαλήνιο πνεύμα του σοφού είναι η “αταραξία”, η ανεξαρτησία από την πορεία των πραγμάτων.